Op zondag 21 juni 2009 werden drie nieuwe boomdichters bekend gemaakt op het Boomenfeest. Zowel de Duizendjarige Eik als de zoon en kleinzoon van de Duizendjarige Eik kregen hun 'eigen' boomgedicht. En dit zijn ze!

Duizendjarige Eik

(Beluister)

Losgelaten door de tijd
draag ik diep in mij
- weggeschreven in de jaarringen
van mijn eeuwigheid -

de joelende stemmen van
kinderen die mij beklommen

de zucht van dichte drommen
als recht werd gesproken
over heks en rabauw

de kus van geliefden
en eeuwige trouw

en over dit alles de jaargetijden
die zich moeiteloos
in mijn gebladerte vlijden.

Marcel Sleurs

Quercus

(Beluister)

Stoer zijn is mijn manier om stand te houden.
Daar neem ik wel de tijd voor,
onthaasten doe ik al eeuwen.

Ook afscheid nemen mag wel wat duren.

Veel wens ik niet meer, alleen
een koor van vliegende herten
en een school satijnvlinders
en aan mijn voeten wat salomonszegel
naast anemoon en rapunzel

Oorlog en vrede heb ik gezien,
honger en vreetpartijen,
pelgrims en smokkelaars kwamen hier rusten.

Laat me, ik hoef geen eer,
maar vergeet niet de vlaamse gaai en de houtduif, zij zijn mijn helden.

Want de mensen,

ach de mensen
maken zoveel wind.

Jan Timmerman

Eik

(Beluister)

Het begon met een klein plantje
en later met een helpend handje
werd het een boom, dat kleine plantje.
Vol met bladeren o zo schoon.

Hij staat daar zo alleen.
Ver weg van iedereen.
Twee heksen vonden hier hun dood.
De reactie van de mensen
was heel groot.

Ver weg van een wijk,
daar staat de Dikke Eik.

Mitchell Akhtar, 10 jaar